Home / Vraag & Antwoord /

Waar loop jij tegenaan in de...

Vraag

Lytitia van Binsbergen 23 maart 2023

Waar loop jij tegenaan in de samenwerking tussen de zorg en onderwijs?

Zorg en onderwijs zijn nauw met elkaar verbonden. Vooral als het gaat om onze kwetsbare kinderen. Echter blijkt het in de praktijk dat het nog best ingewikkeld kan zijn om deze samenwerking optimaal te laten verlopen. De kaders zijn anders, visie kan verschillen, belangen ect. Toch zijn het hele belangrijke partijen die vaak moeten samenwerken. Ik ben benieuwd waar je tegenaan loopt in de samenwerking, vanuit jouw perspectief.

Motivatie

Vanuit de kerngroep professionals, die verbonden is aan dit platform, wordt er op 3 april een online bijeenkomst georganiseerd wat in het teken staat van deze samenwerking tussen zorg en onderwijs. In Utrecht wordt via de Utrechtse kernpartneraanpak samengewerkt tussen onderwijs en zorg. Kernpartners, buurtteam, JGZ, leerplicht en Samenwerkingsverbanden PO en VO werken intensief samen met en in de scholen. Hierbij staan kinderen en de ouders in de middelpunt. Wat houdt deze aanpak in de praktijk in? Hoe zorgen we dat onderwijs en zorg elkaar verstaan?

Meld je aan via onderstaande link!.

Aanmelden videosessie 3 april

Beantwoord de vraag van Lytitia

(8 antwoorden)

Elsemieke van der Sterren

Gedragswetenschapper

23 maart 2023

Vanuit mijn perspectief werken we te veel op eilandjes met ieder een eigen zak met geld. Waarin wij (gemeente) vaker merken dat we de samenwerking willen opzoeken en van mening zijn dat er sprake is van een gedeelde verantwoordelijkheid, merken we dat scholen/samenwerkingsverbanden tot heden nog niet bereid zijn geweest daarin ook de verantwoordelijkheid te delen. Op dit moment wordt er vooral zwart wit gekeken of het een onderwijsvraag betreft of een zorgvraag, terwijl ik van mening ben dat het zo zwart wit niet bekeken kan worden. Daarnaast merken wij op dat er tegenwoordig, ondanks de Wet Passend Onderwijs, steeds minder expertise in school aanwezig is. Dit maakt ook dat er een steeds groter beroep wordt gedaan op de Jeugdwet binnen het onderwijs. Tevens zien wij vaak dat een school aangeeft handelingsverlegen te zijn, maar krijgen wij niet helemaal helder wat zij in die tijd allemaal uitgeprobeerd hebben, maar kunnen we volgens hen niks anders dan een zorg-onderwijstraject inzetten. Ik beschrijf dit vanuit het perspectief van de gemeente, maar ik begrijp ook goed dat zij waarschijnlijk ook tegen genoeg problemen aanlopen richting ons, vanuit hun perspectief. Zo zijn de wachtlijsten enorm en neemt de heftigheid van de problematiek alsmaar toe.

4

JP de Groot

Wijkteammedewerker

3 april 2023

Herkenbaar antwoord. Behalve dat de problematiek alsmaar toeneemt. Dat hoor ik inmiddels al bijna twintig jaar en het is nog steeds vergelijkbaar met destijds.

Ilse Roerdink

Jeugdzorgcoordinator

23 maart 2023

In Enschede waar ik werkzaam ben is het OJA gestart op 6 scholen met veel jeugdzorgvragen. OJA staat voor Onderwijs Jeugdzorg Arrangementen. Ikzelf ben werkzaam voor een jeugdzorginstelling en werk mijn volledige uren op een praktijkonderwijs locatie. De school en jeugdzorg werken samen om de leerlingen alle kansen te geven om zich zo optimaal mogelijk te ontwikkelen. Ook ouders en de leerlingen worden hierin betrokken om samen te kijken welke hulp er precies nodig is.
De ondersteuning wordt zo veel als mogelijk op school geboden, tijdens schooltijd, zodat de leerlingen niet na schooltijd nog naar een jeugdhulpaanbieder hoeft te gaan. Wat we merken is dat het voor de leerling en de ouders makkelijker en fijner is om hun hulpvraag in een vertrouwde omgeving te stellen. De lijntjes zijn veel korter en hulp kan sneller worden ingezet.

Waar voorheen ieder op zijn eigen eilandje aan het werk was, wordt nu de verbinding gezocht. Wij vanuit jeugdzorg leren van de 'onderwijsbril' en andersom. Waar school vanuit hun expertise en mogelijkheden niet meer verder komt, zoeken we samen het contact met de leerling en ouders. Er wordt vooral gezien dat de angst die ouders hebben voor jeugdzorg (want zij halen de kinderen uit huis) een stuk minder is, omdat wij op laagdrempelig niveau al kunnen instappen (en ouders kunnen ook met laagdrempelige vragen bij ons terecht). Omdat wij dan ook nog eens beschikkingsloos werken, kan de benodigde hulp sneller worden ingezet. Door er vroegtijdig bij te zijn wordt voorkomen dat er later zwaardere zorg nodig is.

Het project loopt nu 4 jaar. Het eilandje school en het eilandje jeugdzorg zijn veel meer samen gekomen en we vullen elkaar beter aan. Dit levert de school ook veel tijdswinst op. Waar zij voorheen met veel verschillende wijkcoaches vanuit het wijkteam te maken hadden, ben ik als jeugdzorgcoordinator (werkzaam in de school) het vaste aanspreekpunt.

Natuurlijk hebben we de nodige hobbels moeten gladstrijken, zeker omdat ieder vanuit eigen expertise kijkt en we ook op zoek moest naar waar wiens verantwoordelijkheid ligt. Af en toe is dit nog een puzzel, maar dit is en blijft een punt van gesprek en zo komen we er uit met elkaar.
Tenslotte hebben we allemaal hetzelfde doel voor ogen: de leerling zo snel en effectief mogelijk de hulp kunnen bieden die nodig is, zodat zij mee kunnen draaien op school, thuis en in de maatschappij.

6

Marleen De Leeuw

Arbeidsdeskundige UWV Hengelo

23 maart 2023

Gebrek aan continuïteit in de Zorg is wat mij betreft key. De jongeren die ik voorbij zie komen hebben een ambulant begeleider of mentor bij zich die hen met een beetje geluk een paar maanden kent. Hoe kan je regie voeren of koers bepalen als je de klant noch zijn historie kent? Of het dossier kent maar de klant zelf nog maar een paar keer gezien hebt? Ik vind dat echt zorgelijk. En dat is al jaren zo. Veel betrokken partijen, maar wie kent de klant echt?

6

Kitty Ligthart-Nieuwpoort

Leerlingbegeleider counsellor

23 maart 2023

Als school zien wij per contact met de zorg verschillende drempels liggen. Het blijft maatwerk, en belangrijk open te staan voor elkaars expertise, visie en uitgaan wat er kan. Bij jongeren die langdurige zorg ontvangen, is voor alle ketenpartners en de jongere zelf de wisseling van de vele begeleiders het lastigste. Een jongere die elk half jaar een nieuwe ambulant begeleider heeft, is helaas geen uitzondering.

Daarnaast blijft het een uitdaging om te bepalen wie er casusmanager is, als er zowel op zorg- als onderwijsvlak zorgen zijn. Naast de verschillende belangen die er zijn.
Voor ouders en jongere zelf is het lastig dat onderwijs en zorg een ander tempo hebben. De 'trein' van het onderwijsprogramma blijft voortrijden, de jongere zelf heeft tijd, energie en ruimte nodig om te helen, op te staan en zijn of haar leven weer op de rit te krijgen. Dit verschil in tempo vraagt om maatwerk op de school, goede handelingsplannen en bereidheid van alle betrokkenen om te kijken naar wat de jongere nodig heeft. Wettelijk gezien kan er op een school veel. Het ligt aan de school hoe de ondersteuning geregeld is. Wat het voor een behandelaar soms lastig lijkt te maken, is minder kennis over het onderwijssysteem en het reilen en zeilen op de school van de jongere. Eerst dit in kaart brengen tijdens een overleg kan verhelderend werken.

Is een behandelaar betrokken bij een jongere en loopt de jongere vast op school, dan proberen we altijd in een overleg met ouders of de behandelaar ook aanwezig kan zijn. Dit helpt om met elkaar de lijntjes kort te houden en elkaar sneller te vinden als het nodig is.

3

Ellen Battjes

Jeugdprofessional/ coach

23 maart 2023

De gedeelde verantwoordelijkheid is naar mijn inziens wel aanwezig, daar er zorgvuldig met zaken als beleid en regelgeving wordt omgegaan. Zeker als het gaat om kwetsbaarheid. Wat mij echter opvalt is het gebrek aan kader overschrijdende mogelijkheden voor gemeenten en professionals. Gezien de wetgeving alles aan banden legt om een zo gecontroleerd mogelijke route te bewerkstelligen, zien overheid en gemeenten vaak niet in dat de mogelijkheden voor beleidsimplementatie en veiligheidsprotocollen vaak controversieel zijn. Ook het beperken van de professionele taakverdeling en papier eisen binnen de wetgeving en gemeenten maakt dat financiering en inzetbaarheid binnen casussen onmogelijk wordt gemaakt voor professionals die wel de juiste knowhow in huis hebben maar niet aan de wetseisen voldoen in die gevallen. Terwijl de casus zelf vraagt om een bredere visie en flexibele kadermogelijkheden. Vanuit mijn visie zijn onderwijsvraagstukken nauw verbonden aan zorgvraagstukken, immers is het menselijk wezen een complex systeem welke inherent is aan haar wisselende omgeving en omstandigheden. Echter worden er binnen het veel te lang durend handelingsbeleid, de vaak simpele vraagstukken uiteindelijk op één hoop gestapeld, welke dan volledig uit hun verband worden getrokken tot complexe problematiek vanuit de gedragswetenschap. Er is vervolgens geen zicht meer op de oorspronkelijke mogelijkheden van de cliënt en de kernvragen die er waren. Ieder vraagstuk wordt dan behandeld als complexe prioriteiten, i.p.v. eigen expertise gebieden, terwijl er genoeg expertise binnen de school aanwezig is als het gaat om onderwijsvragen. Indien iedere instantie en professional haar expertise en kadergrenzen bewaakt, zullen er opvallend veel hiaten blijken waarin de samenwerking , onderlinge communicatie en handelingsbeleid verbeterd kunnen worden. Dit kan alleen door de belangen vanuit, de ouder en kind/ jongere zelf, voorop te stellen en vandaaruit de relationele verbinding te zoeken naar wederzijdse belangen.

3

Terenja Dors

Vaktherapeut / beeldend therapeut

27 maart 2023

Ik heb helaas dan geen tijd. Maar ik zie dat de (financiele) schotten tussen de clusters een probleem zijn.
ik heb een stiefkind dat door een hersenbeschadiging in cluster2 en 3 en 4 past (TOS, Fysieke beperking en AHDH/ASS-achtig gedrag). Nu met overstap naar de VO- praktijk onderwijs gaat hij toch naar cluster2, maar de ergo/fysio van cluster 3 (een verdieping lager in t zelfde gebouw!!!!) kan niet worden ingezet om mee te kijken naar hoe in praktijklessen om te gaan met de fysieke beperking. Want ja, ander potje geld.
Dus kind staat niet centraal.

Daarnaast ben ik zelf vaktherapeut en ik zie dat er nog weinig scholen zelf, maar ook incidenteel vanuit Samenwerkingsverband we niet ingezet worden, bijvoorbeeld bij 'thuiszitters'.

2

JP de Groot

Wijkteammedewerker

11 april 2023

Ik loop er vooral tegen aan dat zorg en onderwijs eilandjes (kunnen) zijn. Als het vanuit school niet lukt, dan is het vaak dat zorg maar aan zet is. Zo zwart wit zou het niet hoeven zijn. Sterker nog: het beste zou zijn als er op school tijd en ruimte, maar vooral ook dermate betrokkenheid zou zijn dat die zorg vanuit de directe verbinding leerkracht-leerling gegeven zou kunnen worden. De tijd die gemoeid is met alle overleggen zou beter besteeds kunnen worden aan het kind zelf (in directe vorm dus).

1

Is jouw vraag nog niet beantwoord?

Stel nu je vraag aan 7785 experts!

Stel je vraag

Voor jou aanbevolen scholing

Trainingen en e-learnings Jeugd

Trainingen en e-learnings Jeugd

Basisopleiding WMO Consulent

Basisopleiding WMO Consulent

e-learning De meldcode

De meldcode huiselijk geweld is een belangrijk stappenplan bij het vermoeden van geweld. Wil jij meer weten over de meldcode en het toepassen ervan? Volg dan de e-learning ‘De meldcode’.