Beste Tea,

Het thema "lastig gedrag" bij kinderen, veeleisende ouders en werkdruk springen er op dit moment uit in vergelijking met eerder.
Het thema hoe verloopt de ontwikkeling bij kinderen van 0 t/m 12 jaar en waar kunnen de pedagogisch medewerkers hen hierin begeleiden en ondersteunen is hetzelfde gebleven.

Hoi Tea,

Qua thema zien wij een toename in kinderen met een "Alfabetziekte": AD(H)D, ASS, MCD, ARFID, HB en HS en weet ik hoeveel afkortingen van aandoeningen er langs komen. De "perverse" financiële prikkel die aan die diagnoses hangt is dan het thema: zonder DSM -5 geen indicatie en daarmee financiering voor hulp! Wij horen letterlijk ouders zeggen: "We zijn nog bezig met onderzoek voor een diagnose, want we kunnen we de hulp niet zelf betalen".......In feite is de hulpvraag: "Help, mijn kind schopt andere kinderen" In mijn ogen doet het er dan echt niet zoveel toe of dit kind nou schopt vanuit een ASS of ADHD of wat dan ook. Het schoppen is een signaal. Het kind heeft nodig gehoord en gezien te worden in diens nood, niet om een stempel (en soms ook nog eens geen juiste waardoor er nog meer ellende ontstaat) op het voorhoofd gedrukt te krijgen. Maar dat stempel is kennelijk nodig voor het geld dat aan hulpverlening hangt. Door medicalisering van gedrag van kinderen (als een kind schopte toen ik op de basisschool zat in de zestiger jaren van de vorige eeuw, werd er echt geen diagnose aan gekoppeld, maar ging de juf mee naar het kind thuis om te kijken wat er aan de hand was) is de druk op de jeugdzorg enorm toegenomen. Maar óók door de toenemende prestatiedruk, de druk die we op kinderen leggen om het zelf op te lossen (als jij behoefte voelt om te schoppen, ga dan even naar de juf of ga even afkoelen in het afkoelkamertje) i.p.v. dat het direct hulp krijgt: "Zullen we even samen een kopje thee drinken? Je had vast een goede reden om te schoppen, wil je die bij de thee met me delen?"

Er is ook een toename in hulpvragen m.b.t. trauma en depressie. Dat was overigens al gaande vóór corona uitbrak.

Ik denk dat het goed is om te kijken welke maatschappelijke redenen hieraan ten grondslag liggen en het zou zo maar kunnen dat social media op nummer één komt te staan.

- De toenemende vraag rondom problemen in de prikkelverwerking, deze komt steeds vroeger in het licht. Er is meer bekendheid over, maar je ziet dat bepaalde prikkels alleen maar toenemen en andere juist afnemen, waardoor de prikkelverwerking niet meer volgens een normaal patroon verloopt. Corona heeft hier ook een grote invloed op gehad, maar ook het toenemen van prikkels binnen de maatschappij (denk aan: snelle, korte filmpjes, harder geluid, minder beweging, meer pamperen van kinderen).
- Daarnaast zien wij steeds meer kinderen tussen 13 en 17 jaar met problemen in de belasting - belastbaarheid, vermoeidheid en prikkelverwerking vanuit de snelle maatschappij, hoge verwachting van zichzelf en vanuit de omgeving. en social media.