Wat helpt jou om het gevoel van niet weten en machteloosheid te verdragen en samen te vertragen?

In een lastige situatie bij de hulp aan gezinnen of kinderen waar veel zorgen om zijn, is er de neiging om te gaan rennen. Het kan de drang zijn om je eigen ongemak weg te nemen door bijvoorbeeld een snelle beslissing door te drukken. Het gevoel 'iets' eraan gedaan te hebben, biedt dan geruststelling. Meestal leidt het niet tot een duurzame oplossing of een gezamenlijk genomen beslissing. Met alle gevolgen van dien: onnodige schade, opnieuw vastlopen, nieuwe zorgen, etc. 

Je als hulpverlener machteloos voelen en het soms niet weten hoort erbij. Hoe kun je zelf, samen met collega's en andere hulpverleners een pas op de plaats maken en het bijbehorende ongemak verdragen? Om te voorkomen dat we ons eigen ongemak aan het wegnemen zijn terwijl we eigenlijk het gezin of kind de best mogelijke hulp willen bieden. 

Als we het gevoel kunnen verdragen, kunnen we de tijd nemen om te vertragen. Door te vertragen vorm je een vollediger beeld van de situatie. Het biedt ruimte om verder te kijken dan de eerste ingeving die vanuit onze 'ik moet iets doen' drang komt. Waarmee helpen we het gezin of het kind nou écht? Niet door de situatie alleen op korte termijn beheersbaar te maken, juist met een duurzame oplossing.  Je neemt de tijd om te kijken naar alle mogelijkheden. Maar hoe doen we dat vertragen? En hoe helpen we elkaar? Want naast jouw eigen ongemak en de drang om iets aan de situatie te willen doen, krijg je ook te maken met de druk van bijvoorbeeld collega's, andere hulpverleners of gezinsleden die willen dat er 'nu' iets gedaan wordt. Hoe help je hen om samen met jou te verdragen en te vertragen? Of wat zou jou helpen? Wie heeft hier ervaring mee? Wat werkte of wat werkte niet? 

Waar komen 'verdragen' en 'vertragen' vandaan? Het is inmiddels bekend dat je in situaties die vastlopen houvast vindt door samen met ouders, professionals en bestuurders lerend te werken aan een kansrijk perspectief voor kinderen en gezinnen. In de praktijk van het samen leren zijn negen werkwoorden essentieel gebleken Ze beginnen allemaal met een V: Verdragen, Vertragen, Verbinden, Verdiepen, Verantwoordelijkheid nemen, Vertrouwen, Vieren, Volhouden en Voordoen. Deze negen werkwoorden laten zien wat je kunt doen als hulp stagneert, maar ook waarom het zo veel vraagt van alle betrokkenen. Ik heb de link hieronder bijgevoegd als je er meer over wil lezen met voorbeelden uit de praktijk. Het biedt houvast maar geeft geen eenduidig antwoord waardoor het in elke situatie weer een uitdaging is.