“Hoe ga je als onderwijsprofessional / school om met de druk die wordt gelegd op prestaties van kinderen om te voldoen aan normeringen waar je als school op beoordeeld wordt?”
Toelichting
Scholen worden door de inspectie van het onderwijs beoordeeld op basis van schoolwegingen. Van scholen wordt hierdoor een bepaald uitstroomniveau verwacht, terwijl je als school je juist wil aanpassen aan het niveau en talenten van de kinderen.
Hoe ga je hiermee om als professional? Verandert dit je manier van lesgeven?
Wat kun je als school doen om het niveau en talenten van kinderen voorop te stellen?
Motivatie
Dat er op school veel meer gebeurt dan alleen leren, wordt duidelijk door het boek ‘School is meer dan alleen leren’ van schoolmaatschappelijk werker Ineke Kroese en docent/teamleider Stephan Göbel. De verhalen van Ineke zijn helder opgeschreven met informatieve toelichting voor iedereen die in en buiten het onderwijs werkt. De korte, sprekende columns van Stephan geven op humoristische wijze indrukken weer van zijn dagelijkse ervaringen in de klas én als teamleider. De opbrengst van de verkoop van dit boek gaat naar het Singellandfonds voor leerlingen die in armoede leven.
Dit is een mooie en terugkerende vraag onder onderwijsprofessionals. Onderwijsprofessionals ervaren vaak een spanningsveld tussen enerzijds het moeten voldoen aan de kaders van de inspectie en anderzijds het zoveel mogelijk willen aansluiten bij de behoeften van de individuele leerling. De vraag die bij de onderwijsprofessional speelt is dan ook: hoe ga je om met het spanningsveld tussen verwachtingen van de inspectie en waar de leerling behoefte aan heeft? Uit gesprekken die wij vanuit het NJi met onderwijsprofessionals hebben gevoerd, komt terug dat professionals onder andere behoefte hebben aan:
1. Vertrouwen vanuit de maatschappij in de expertise en het vakmanschap van de onderwijsprofessionals.
2. Leiderschap van de schoolleider. Dit houdt in dat de schoolleider kritisch is en ‘nee’ durf te zeggen tegen zaken die de werkdruk voor leerkrachten verhogen.
3. Inzet en gebruik van (kwalitatief) onderzoek over wat werkt voor leerlingen.
4. Tijd en ruimte voor professionalisering van leerkrachten. Leerkrachten willen hun kennis en
vaardigheden verder ontwikkelen om leerlingen nog beter te kunnen bieden wat nodig is.
Dit is zeker geen volledig antwoord, maar hopelijk geeft het wel een beeld over een aantal zaken waar onderwijsprofessionals zelf aangeven behoefte aan te hebben om met dit spanningsveld om te gaan.
Misschien heel flauw....maar ik roep al heel lang dat de prestatiedruk verminderd zou moeten worden en daar zou afschaffing van schoolwegingen erg bij helpen, maar ik snap natuurlijk dat dit niet realistisch is, zeker niet als je nu midden in de praktijk zit en er wel mee te maken hebt.
Wat zou helpen is dat je als team docenten dit vraagstuk op de agenda van de teamvergadering zet. Ga in gesprek met de scholleiding: hoe willen wij schoolbreed omgaan met de schoolwegingen? Ik denk dat het belangrijk is dat daar het gesprek over gevoerd wordt.
Overigens: lees het boek!!
Waar komt die druk vandaan, en van wie 'moet' je daar aan voldoen? Sta stevig in je schoenen mbt wat jij zelf belangrijk vindt in het onderwijs, met jouw leerlingen. Heel fijn als dat een gezamenlijke positionering kan zijn in jouw team/op jouw school.
Ik ben Kindercoach en daarnaast groepsleerkracht bij de kleuters. Ik vind het erg lastig dat er zoveel van de kinderen gevraagd wordt. Alles moet tot in de puntjes van tevoren bedacht worden aan de hand van doelen die in die week aan de orde komen. zodat er gezien wordt wat je met de kinderen doet en of alle doelen wel aan de orde komen.
Ik moet alles noteren en steeds met groepjes die iets ‘nog’ niet kunnen aan het werk en dit ook weer noteren. Daarnaast moet ik dan met groepjes aan het werk met kinderen die ‘meer’ kunnen en dit alles wordt dan nog weer onderverdeeld in taal en rekenen. Dus nog meer groepjes, waar dan ook nog vaak dezelfde kinderen in zitten. Er is geen ruimte meer om het kind te laten groeien op eigen niveau. Daarnaast is er weinig ruimte voor de inbreng van de kinderen. Ze bedenken vaak zelf allerlei leerzame spelvormen, waar al heel veel doelen in zitten, maar die doelen waren die week dan niet aan de orde.
Ik ga er in dit geval soepel mee om. Ik bereid voor met doelen die in die week gepland staan, maar ik wijk er rustig van af, wanneer dat zo uitkomt. Die doelen komen dan een andere keer wel weer aan de orde. Ik vind het veel belangrijker dat kinderen plezier in het spel en in het leren hebben. Dit krijgen ze door een goed pedagogisch klimaat en niet door aan ze te zitten trekken. Daarnaast ben ik vaak gewoon tussen de bedrijven door eens even met een kind aan het werk, vaak passend bij waar het kind op dat moment mee bezig is, maar ik hoef het dan niet uit zijn spel te halen.Verder krijgen kinderen vaak in hun taken al op eigen niveau een opdracht of kinderen die de taak moeilijk vinden, worden wat meer begeleid.
Hey hoi Jolien.
Wij als kindercoaches zijn samen met onze beroepsvereniging heel druk in de weer, om scholen te laten zien hoe waardevol het werk van een kindercoach op school lam zijn, zowel in het ondersteunen van zorg leerlingrn, ondersteunen bij onderwijs behoefte maar ook op het sociaal emotionele vlak.
Mischien zou het voor scholen fijn zijn als ze eens naar deze optie zouden kijken..en vaak met subside potjes te bekostigen..
Groetjes Geralda
Kindercoach
Jaa.. dat is een mooie ontwikkeling Geralda!
En wat zou je concrete antwoord zijn op deze vraag?
Hoe ga je om met de druk?
Wie help je: de leraar of het kind?
En hoe help je dan precies?
Welke boodschap geef je de kinderen?
Kun je daar iets over zeggen?
idd dat dus...helemaal mee eens