Heb jij wel eens het levensverhaal en de hulpverleningsgeschiedenis van een jeugdige en het gezin in kaart gebracht en wat leverde jou dit op?

Als jeugdprofessional ben je steeds nieuwsgierig naar de vraag hoe je nog beter kunt worden in de zorg aan kinderen, gezinnen en hun omgeving. Een manier is het uitvoeren van en deelnemen aan casusonderzoek. Soms wil je leren van een casus vanwege het succesvolle of juist problematische verloop of omdat je een leervraag hebt over terugkerende casuïstiek. 

Bij casusonderzoek breng je het levensverhaal en de hulpverlenersgeschiedenis rondom een jeugdige en het gezin zo volledig mogelijk in beeld. Samen met de jeugdige, het gezin en de professionals die betrokken zijn geweest, reflecteer je op de casus en de hulpverlening. Samen kijk je naar wat bepalend is geweest voor het succesvolle of problematische verloop en wat we daarvan kunnen leren. 

Het uitvoeren van een casusonderzoek vraagt om zorgvuldigheid in de omgang met deelnemers. Zij moeten de ruimte voelen voor hun eigen inbreng en om te mogen leren. Na het bepalen van de leervraag en casus, het contact met jeugdigen en ouders en het uitvoeren van interviews, is het ophalen van het levensverhaal een belangrijk onderdeel van de leer- en reflectiesessie.

Met name bij complexe problematiek en als inzicht moet worden gekregen in keuzes die gemaakt zijn, ligt het voor de hand het levensverhaal te reconstrueren. Regelmatig is het de eerste keer dat ouders, jeugdigen en professionals het totale levensverhaal horen. Een levensverhaal raakt vaak direct en het zet de deelnemers in beweging om met verbeteracties aan de slag te gaan.