Met belangstelling de vraag en mooie antwoorden gelezen. Wellicht nog niet volledig, maar al wel heel uitvoering:)

Leidt mij tot voorliggende vragen:
* Simon, wat is jouw aanleiding om jouw vraag en voorstel te formuleren. Behoefte, noodzaak, logica, waarde, overtuiging, of anderszins?
* De voorbeelden lijken vooruitlopende uitzonderingen. Wat zijn daar dan de motieven geweest om de genoemde voorbeelden te initiëren?
* Als horizontale communicatie - gefaciliteerd door methodieken - tussen ouders en professionals van waarde wordt gezien, waarom zijn er dan geen duizend voorbeelden? Of de antagonist: waarom zou de bestaande uitvoeringspraktijk horizontale communicatie nodig hebben?

Ben benieuwd naar jullie reacties!

Gr. Hans Pollen

Beste Simon,
Vanuit onze Regionale Kenniswerkplaats Jeugd Noord-Holland doen wij onderzoek naar specifiek dit thema: het samenwerken van professionals en ouders. Tot nu toe zijn de volgende publicaties en beroepsproducten verschenen over dit thema, waarvan het kaart-praatspel en de gesprekstool 'Check je gesprek' onze toppers zijn. Alle publicaties zijn te vinden op onze website: www.kennisplatformep.nl.

- Pouderoijen, Y. van, Hermens, N., Dijk, M. van (september 2023). Meldcode & Partnerschap. Haarlem: Regionale Kenniswerkplaats Jeugd Noord-Holland.

- Pouderoijen, Y. van (september 2023). Check je gesprek. Partnerschap als basis voor oplossingen. Gesprekstool. Haarlem: Regionale Kenniswerkplaats Jeugd Noord-Holland.

- Pooter, A. de, Leloux-Opmeer, H. (april 2023). Samenwerking tussen formele en informele hulpbronnen: wat werkt? Haarlem: Regionale Kenniswerkplaats Jeugd Noord-Holland.

- Tromp, N. (2022). Wie is voor jou belangrijk? Kaart-praatspel. Haarlem: Regionale Kenniswerkplaats jeugd Noord-Hollland.

- Tromp, N. (mei 2022). Infographic voor professionals over samenwerken met informeel netwerk. Regionale kenniswerkplaats Jeugd Noord-Holland.

- Tromp, N. (mei 2022). Kwetsbare gezinnen en de vertrouwde mensen om hen heen. Handreiking voor professionals over samenwerken met informeel netwerk. Regionale kenniswerkplaats Jeugd Noord-Holland.

Hallo Simon,

Bij Koraal hebben we de Deeltijd in Oss, waarbij ouders en professionals heel nauw samenwerken om te kijken wat er nodig is om een kind weer fijn thuis te kunnen laten wonen. Dit gaat soms met vallen en opstaan, waarin we elkaar echt nodig hebben om te kijken wat het kind nodig heeft.
Mocht je hier meer informatie over willen, dan neem gerust contact met me op.

Met vriendelijke groet,

Ilona van der Heijden
Specialist pedagogische gezinsbegeleider

☎ 06 - 23418640
💻 iheijden@koraal.nl

www.koraal.nl

Hoi Simon,

Lang verhaal lang:

1.
in de eerste instantie dacht ik aan het familiegroepsplan uit de JW (JW 4.1.2), maar bij nader inzien lijkt het je eerder te gaan om *kaderstelling* tussen ouders en professionals.

2.
Dat lijkt me buitengewoon zinnig, omdat het maar al te vaak verkeerde verwachtingen tussen beiden zijn die de kwaliteit van de uitkomsten negatief beïnvloeden. Ik denk zelf trouwens dat het heel verstandig is om daarvoor trouwens (vooral als je binnen contract werkt) eerst expliciet ruimte te krijgen bij de consulenten en ambtenaren/wethouder, hetgeen waarschijnlijk voor BaxBrink ongeveer van hetzelfde laken een pak is.

3.
Zoals je het beschrijft gaat het jou om wat bij mij bekend is als Samensturing: "samenwerken vanuit het idee dat we elkaar nodig hebben (relatie) en samen gaan voor goed genoeg (resultaat)". In de beginperiode van Saminc ('17/'18) heb ik de opleiding tot 'Samenstuurder' gevolgd en het fasemodel en de kernprincipes (plus de omgang daarmee, natuurlijk) hebben mij een heleboel uiterst bruikbaar inzicht gegeven. Wat inmiddels precies de inhoud van het programma bij Saminc is kan ik niet zeggen, het is al een tijd geleden. Ik heb geen aandelen of andere banden, maar mijn eerste aanbeveling zou zijn om het boek te lezen: https://www.managementboek.nl/boek/9789462762688/samensturing-rianca-evers-den-ouden

4.
Mijn tweede aanbeveling zou zijn om even wat dieper te duiken in de geschiedenis van Family Group Counseling en Deep Democracy, voor zover nodig natuurlijk. FGC heeft als de oorspronkelijke vorm van ons Familiegroepsplan een lange geschiedenis als het gaat om cultuurverschillen en het omgaan daarmee. Zonder gehinderd te zijn door veel kennis over de context van jouw vraag is dat ('cultuurverschillen') althans voor mij het eerste waar ik aan denk. Er is veel over te vinden. Denk in oorsprong aan indigenous people als Maori, Aboriginal, Inuit etc; zie bijvoorbeeld https://www.erudit.org/en/journals/fpcfr/2019-v14-n1-fpcfr05475/1071286ar/) .
Deep Democracy is bij velen beter bekend, en door bijvoorbeeld Jitske Kramer uitstekend toegankelijk gemaakt.

5.
Voor wat betreft het familiegroepsplan: die 'interventie' bestaat in dit land alweer enkele decennia en de gedachte erachter is door met name de EigenKrachtCentrale goed uitgewerkt. Kijk of je aan het "witboek" kan komen, of natuurlijk de site. De toepassing is zeker niet beperkt tot de jeugdwet; als model zal je het zeker uit vele varianten herkennen. Hilhorst en Asscher hebben in hun Amsterdamse tijd geijverd om dit in de jeugdwet te krijgen als toegang tot zorg; Ypma en Voordewind hebben voor het amendement gezorgd dat het mogelijk maakte. Helaas was dat ná de publicatie van de modelverordening van de JW door de VNG, die nadien niet erg gecharmeerd was van al die nieuwlichterij. However, de aanpak is zonder meer geschikt om zowel veldprofessionals met ambtenaren of bestuurders in contact te krijgen, verschillende organisaties onderling, ouders en professionals, kinderen en ouders, gezinnen en professionals, enfin, je snapt het wel. Het blijft steeds gaan, zoals Herman Tjeenk Willink nog altijd zegt, om uitvoering en daaraan voorafgaande kaders: definieer beslisruimte; organiseer het 'samen'; hang niet aan regels maar maak ruimte voor maatwerk; en richt je werkprocessen ook zo in. Zorg voor eigenaarschap (zodat partijen aanspreekbaar zijn op waar ze echt aanspreekbaar op zijn); deel de verantwoordelijkheid ook echt en verstop je niet achter Oude Politiek; vind de balans tussen jouw verantwoordelijkheid en die van de Ander; en Vier de Successen.

6. Als laatste: misschien een rare, maar: zorg dat je niet tot de Rekkelijken gaat behoren, maar bij de Preciezen blijft. Als je een goed idee hebt, komt dat waarschijnlijk onder meer omdat het afwijkt van wat de praktijk is. Daarmee kom je evenwel op zekere afstand van de praktijk, wat voor een externe adviseur altijd een zekere drempel is qua offerte, tussentijdse beoordeling of, eerder nog, de kans om intern echt iets te veranderen.
However, geef er niet aan toe. Rekkelijken moeten namelijk de weeffouten in het systeem onderdeel maken van de aanpak (want "zo werkt het hier niet"; "dat is niet realistisch") en worden daarmee voor het welslagen van de interventie afhankelijk van het bestáán van die weeffouten. Dat wil je nou juist niet! Geef dus geen centimeter toe. Een wethouder die dit snapt, zal jou dekken als er een raadsvoorstel komt waar je budget in staat. Een wethouder die dit niet snapt, verstopt zich als snel achter gelegenheidsargumenten over 'te weinig budget'; 'tja, externe inhuur', of, nog erger, 'uw raad heeft zèlf de kaders gesteld en daarbinnen heb ik gehandeld'. You gotta love 'em ;-).

Anyway, lang verhaal lang zoals ik zei en ik hoop dat ik niet al te veel open deuren heb ingetrapt. Succes, en mind how you go!

T

Hoi Simon
Binnen de kinderrevalidatie werken we met EKEP: een kind een plan: ouders, school, revalidatie en zorg uit WLZ samen aan tafel. Zie LOOK (landelijk overleg onderwijs & Kinderrevalidatie.
Groet, Annemieke Becks, kinderrevalidatiearts

Hi Simon,

Ik denk hierbij aan Katinka Bruinsma die onder andere met Ouder van Betekenis en het netwerk Samen Beter met dit soort dingen bezig is, in samenwerking tussen ouders en professionals. Er zijn ook 10/12 basisregels opgesteld die volgens mij inspirerend zijn.
https://netwerkbetersamen.nl/kathinka-bruinsma/
https://netwerkbetersamen.nl/bouwen-aan-een-community-voor-ouders/

Groeten van Monique de Koning (Gemeente Utrecht, Volksgezondheid)

Hoi Simon,
In Tilburg en Waalwijk zijn ze met een proeftuin bezig waarin gezinnen steeds één aanspreekpunt hebben: het wijkteam. De wijkteammedewerker blijft bij het gezin en haalt er expertise bij als dat nodig is – vanuit zorg- en veiligheidspartijen, of ze doen een beroep op ervaringsdeskundigen. In de proeftuinen hebben ze als belangrijkste doel: ontdekken wat werkt in de praktijk. Zij hebben positieve ervaringen ermee opgedaan doordat er beter wordt samengewerkt. Misschien geeft dit wat inspiratie voor je bijeenkomst?

Hai Simon!
In een ver verleden hebben wij elkaar in het kader van Proud2bMe ontmoet. Inmiddels het het programma Het Begint Bij Mij en timmeren wij nog steeds flink aan de weg. Wat mooi dat jij ook op soortgelijk terrein actief bent! Onlangs hebben wij ouders met ervaringskennis opgeleid tot assistent-trainer en trainer HBBM. Zij geven samen met professionals trainingen aan ouders. Ik denk dat dat een mooi voorbeeld is. Zij bereiken andere ouders en kunnen de brug slaan met hun eigen ervaringen.
Een ander mooi voorbeeld is Schilderswijkmoeders in Den Haag. Ik ken de projectleider goed. Met HBBM werken we ook met Schilderswijkmoeders samen.
Hartelijke groet en succes met het verzamelen van goede voorbeelden!
Yvonne van Westering,
Het Begint Bij Mij