Hoe organiseer jij 'tegenspraak', zodat bij belangrijke beslissingen iemand jou kritische vragen stelt over hoe je tot een bepaalde conclusie bent gekomen?

“Tegenspraak organiseren’’. We horen het steeds vaker binnen de jeugdhulp. 

Wie je bent en wat je hebt meegemaakt heeft invloed op de manier waarop je naar de wereld kijkt en dus ook op je werk. Daarom is het nodig om tegenspraak te organiseren in het besluitvormingsproces. Dat betekent dat iemand jou kritische vragen stelt over hoe je tot een bepaalde conclusie bent gekomen. Dat kan een collega doen, maar ook een professional van buiten de organisatie.

Het is belangrijk dat bij belangrijke beslissingen de perspectieven van verschillende professionals, en van ouders en jongeren belicht worden. Tegenspraak moet blinde vlekke en tunnelvisie voorkomen, en kan ervoor zorgen zorgen dat beslissingen zorgvuldig tot stand komen.

Maar hoe organiseer je dat nu eigenlijk in de praktijk? Ik ben benieuwd naar voorbeelden van hoe jullie dit doen.