“Neem je als professional voldoende tijd voor je eigen ontwikkeling?”
Toelichting
Qua scholing lukt dit meestal wel; want ja we moeten SKJ punten behalen en ook erg interessant om nieuwe kennis op te doen en op te frissen.
Maar hoe zit het met het ontwikkelen op gebied van reflectie en intervisie? Neem je daar genoeg tijd voor of wat heb je nodig om daar tijd voor te nemen?
Motivatie
Wie herkent het, dat intervisie de eerste afspraak is die uit je agenda wordt gehaald omdat er een andere afspraak voorrang krijgt?
Zijn er tips hoe wie hier meer tijd voor vrij kunnen maken?
Want laten we eerlijk zijn, het scherp houden van onze eigen gereedschappen (welzijn, bewust zijn van eigen handelen, blinde vlekken in beeld krijgen etc) is essentieel in ons vak.
Werkgebied
Werkzaam als zelfstandig trainer, adviseur en trainingsacteur binnen het sociaal domein.
Beste Klariena,
Ik vind dat je pas een professional mag noemen als je dit ook in je werk toepast.
1. Open staan voor het begeleiden van studenten in de praktijk. 'Open minded' begeleiden geeft een leuke en frisse interactie wat maakt dat je naar jezelf/werkzaamheden kan kijken,
2. Er is heel veel beschikbaar aan gratis en korte goede inhoudelijke scholingen, je hoeft hier niet hele dagen voor kwijt te zijn,
3. Opzet straks in de nieuwe BIG dat scholing een verplichte kader krijgt, terecht,
4. Ik werk ernaast als docent, dit maakt dat je bij moet lezen en in je colleges de interactie met de student moet aangaan, heel leerzaam.
5. Intervisie - voldoende over geschreven.
Beste Klariena,
Ik kijk regelmatig of er cursussen, webinars zijn op verschillende platformen. Is er iets bij wat bijdraagt aan mijn expertise, dan overleg ik met mijn leidinggevende of ik deze cursus mag volgen. De webinars volg ik in eigen tijd als ze gratis zijn.
Verder wordt er vanuit mijn werkgever veel aangeboden om bij te scholen en deze tijd krijg ik uitbetaald.
Ik vind het ook fijn om met andere collega's en disciplines te overleggen, want zij hebben soms een andere kijk op zaken.
Ik neem de tijd om vakliteratuur te lezen.
Op deze manier neem ik tijd of krijg ik tijd van mijn werkgever voor mijn eigen ontwikkeling.
Naar mijn mening zijn het de existentiële vragen en antwoorden, die het meest behulpzaam zijn.
Niet die over 'weten, kennen en kunnen'.
Reflectie en intervisie zitten ook in het SKJ opgenomen. Nu is dat SKJ een gedrocht wat meer nadelen heeft dan voordelen wat mij betreft. Zo is het doen van trainingen of supervisie daardoor iets verplichts geworden. Wat niet helpt bij het vinden van de juiste motivatie voor zelfontwikkeling. En dus is iets als intervisie sneller iets wat in alle 'drukte' opzij geschoven word.
Daarnaast heeft het de nodige dapperheid nodig om echt naar jezelf te kijken. Dit doen we ook, of misschien juist wel vooral, in de zorg/hulpverlening verdacht weinig. Feedback geven en ontvangen is veel minder gebruikelijk dan dat we zeggen dat het is. We gaan het gewoonweg liever niet aan.
Wat mij betreft is het heel belangrijk jezelf te (leren) kennen. Steeds dieper en dieper, totdat we onze patronen en zelfbeelden doorzien. Alleen dan kunnen we ons werkelijk vrij bewegen en verbinden met de klant, zonder hen in te vullen en/of te interpreteren vanuit onze gekleurde brillen.
Persoonlijk ben ik een groep gestart met de insteek om juist die diepte meer te raken. Daar bespreken we onderwerpen waarbij we onszelf tegen zijn gekomen die we van alle kanten willen bekijken in plaats van dat we problemen bespreken die perse direct opgelost moeten worden.
Een goede tip is niet om er tijd voor vrij te maken, maar juist alle momenten en alle situatie te ervaren en daar actieve bewustzijn naar te brengen. Dan ga je je leerpunten, patronen en persoonlijke gektes vanzelf zien. Dan gaan ze minder serieus worden en kunnen ze ook vanzelf gaan oplossen. Daaruit komt dna vanzelf naar voren of er specifieke aandacht nodig is voor het een of ander en die ga je dan, als je wens tot ontwikkeling diep genoeg i, vanzelf oppakken op een manier die bij je past.
Ja dus de sleutel ligt bij jezelf. Dan is de vraag dus: hoe maak je mensen nieuwsgierig naar die sleutel en dat sleutelgat?
Dag Klariena,
Mooi geformuleerd Klariena: laten we eerlijk zijn, het scherp houden van onze eigen gereedschappen (welzijn, bewust zijn van eigen handelen, blinde vlekken in beeld krijgen etc.) is essentieel in ons vak.
Mijn antwoord op je vraag: Neem je als professional voldoende tijd voor je eigen ontwikkeling?
Ja, ik blijf me ontwikkelen in mijn vak, vakoverstijgend (verbreding) en op persoonlijk vlak.
Ik sluit graag aan wanneer je een (eenmalige) intervisiegroep formeert voor het uitwisseling van ideeën.
Mijn expertise en interesse liggen bij het ontwikkelen van leermateriaal en vergroten van intrinsieke motivatie ten behoeve van het eigen zelfbewustzijn en toekomstgerichtheid.
Groet,
Ilze
En hoe doe je dat dan? En herken je dat dit toch wel vaak een sluitstuk is in het werkveld?
Dag JP de Groot,
Je vraagt hoe ik blijf ontwikkelen in mijn vak, vakoverstijgend (verbreding) en op persoonlijk vlak.
Dat doe ik met veel zelfreflectie. Ik durf mezelf te confronteren met mijzelf en pas mijn patronen, normen en waarden daar aan waar nodig in mijn eigen wereld. Door met mensen te sparren en me te verdiepen in dingen die mij interesseren kom ik in contact met gelijkgestemden en als vanzelf past het dan in projecten die mij aanspreken. Ik ga vanuit mijn intuïtie te werk m.b.t. het vinden van interessante items en vind tijd wanneer iets interessant is voor mij.
De vraag: herken je dat dit toch wel vaak een sluitstuk is in het werkveld? beantwoord ik met:
Het is voor mij niet belangrijk hoe het werkveld handelt ik handel vanuit mijn eigen missie en visie gericht op mijn toekomst in een compassievolle, positieve wereld. Gelukkig willen steeds meer mensen deel uitmaken van een compassievolle, positieve wereld en daarin datgene doen waar de eigen kracht ligt. Op deze manier maken we allemaal de wereld een klein stukje mooier en voelen ons er goed bij.
Groet,
Ilze
Mooi voorstel om een (eenmalige) intervisiegroep te formeren, ik ga even kijken hoe ik dit kan gaan neerzetten, want ik denk dat dit een heel mooi onderwerp is inderdaad!
Zelf blok ik wekelijks een dagdeel waarbij ik even reflecteer op die week, over mezelf, waar ik tegenaanloop en waar mijn successen zaten. Daarnaast ben ik aangesloten bij 2 intervisiegroepen vanuit verschillende werkvelden, zodat het niet perse werkinhoudelijk wordt maar echt naar mij als persoon wordt gekeken. Ergens heel kwetsbaar, maar voor mij heel prettig en leerzaam!
Hoi Klariena,
Tijd is vergankelijk en ik geloof erin dat wij mensen zelf beschikken over de wijze waarop we hiermee omgaan. Er kan druk uitgeoefend worden door iets of iemand uit je omgeving, maar uiteindelijk zijn we zelf verantwoordelijk voor de keuzes die we maken en de gevolgen daarvan. Ik wil hiermee enkel mijn visie duiden, zonder de waarheid te willen claimen.
Voor mij voelt dit perspectief het meest krachtig, waarmee ik uiteraard niet wil zeggen dat dit altijd makkelijk is.
Terug naar je vraag. Wat is genoeg tijd? Dit kan voor jou anders zijn dan voor een ander. Probeer eens in minuten uit te drukken hoeveel tijd voor jou goed voelt per dag, week, of maand.
Tijdmanagement is zelfmanagement.
Vanuit mijn bovengenoemde perspectief is er maar 1 die over jouw agenda gaat en dat ben je zelf. Het kan helpen in het prioriteren om te bepalen hoe groot het belang is en de urgentie van je eigen ontwikkeling. Je eigen zaag scherp houden heeft mogelijk veel invloed op je andere afspraken. Die kunnen er dus veel baat bij hebben als je jezelf blijft ontwikkelen.
Oh ja en nog 1 belangrijk punt. Ja zeggen tegen jezelf, vraagt wel eens nee zeggen tegen iets of iemand anders. Dat kan ongemak met zich mee brengen en tegelijkertijd is het de enige manier om het jezelf goed te laten gaan in je leven. Als je dus ongemak voelt, schrik dan niet, misschien is dat juist een teken dat je op de goede weg zit ;o)
Veel succes en een mooie vraag, waar volgens mij heel veel mensen wel eens mee worstelen!
Groetjes Jan Jonk
Hoe doe jij het zelf? Hoe ziet jouw reflecteren er uit?
Zelf doe ik het dagelijks aan het begin van de dag en aan het einde van de dag. In de ochtend mediteer ik vaker en in de avond hou ik een dagboek bij. Daarbij neem ik deel aan intervisie, supervisie en spar ik regelmatig met collega ondernemers.
Dank voor jullie reacties!
Mooi inderdaad "Zeg ja tegen jezelf!"
Zelf blok ik wekelijks een dagdeel waarbij ik even reflecteer op die week, over mezelf, waar ik tegenaanloop en waar mijn successen zaten. Daarnaast ben ik aangesloten bij 2 intervisiegroepen vanuit verschillende werkvelden, zodat het niet perse werkinhoudelijk wordt maar echt naar mij als persoon wordt gekeken. Ergens heel kwetsbaar, maar voor mij heel prettig en leerzaam!
Hoi Klariena, sinds ik zelfstandig ondernemer ben, lukt dat me wel. In dienst als docent lukte me dat niet. Terwijl ik daar grote behoefte aan had. Ik begeleid nu mensen in opvoeding en onderwijs individueel en in team verband in hun professionele en dus persoonlijke ontwikkeling. Ben benieuwd wat jij doet op dit gebeid. Een keer uitwisselen? Groet, Daphne
Dat je anderen helpt met hun ontwikkeling hoeft niet te betekenen dat je zelf actief aan het ontwikkelen bent... Hoe doe je dat en wat maakt dat het nu wel lukt vs eerder?
Klopt! Voorheen had ik het idee daar nooit tijd voor te hebben. Totdat ik tot het volle besef kwam dat mijn professionele en persoonlijke ontwikkeling hand in hand gaan. Ik mijn werk op de lange termijn alleen met zin en plezier kan doen, door er aandacht aan te besteden. En daar de conclusie aan te verbinden dat er dus tijd voor vrij gemaakt moet worden. Dat is een persoonlijke keuze en een keuze vanuit een organisatie. Intervisie organiseren op momenten dat mensen mogelijk nog clientgesprekken hebben of lessen geven, is een vorm van windowdressing. Ik moest echt los komen van een organisatie om tijd te nemen en te maken. Hoe? Ten eerste: niet alles volplannen zodat ik stil kan staan bij wat ik voel/waarneem/ door getriggerd ben en vanuit daar op zoek te gaan naar mijn behoeften. Delen met anderen in gesprekken zonder doel: waar zit je mee/denk je aan/maak jij je zorgen over? Vanuit daar samen kennis genereren en elkaar te steunen. Voor mij is verbindende communicatie helpend daarbij: manier waarop je met jezelf communiceert/je bewust wordt van je grenzen/wat voor jou belangrijk is en dat ook met anderen kan communiceren. Dat helpt me op koers te blijven. En niet zo hard oordelen over mezelf en anderen als we af en toe ervan af gaan. Het helpt me vooral tot de kern te komen van waarom ik doe wat ik doe ( ik wil graag mensen horen en zien om wie ze zijn en hen vanuit daar stimuleren in hun ontwikkeling). Dat is volgens mij ver weg van zoiets als een SKJ registratie en alle 'moetjes'. Volgens mij kan het e.e.a. wel hand in hand gaan.
Mooie vragen Klariena e.a.!
In alle antwoorden die ik nu gelezen heb zit de kern. Zeker ook het stukje van Daphne, waarin zij zegt dat prof. en pers. ontwikkeling hand in hand gaan. Wat je op het ene gebied ontwikkeld, neem je ook mee op het andere gebied en vice versa.
Hoe dat te doen is erg persoonlijk. Vaak komt het tot stand na een burn out bijv., als je maar lang genoeg je eigen grenzen overschrijdt en de signalen ervan opzij schuift. Gewoon 'old school' geconfronteerd worden met je eigen gedrag, niets meer en niets minder. Dan komt o.h.a. de boodschap wel door. De boodschap van de waarde van zelfkennis, zelf keuzes maken en daar verantwoordelijk voor zijn.
Voor mij is het essentieel een optimale balans te hebben, te houden en steeds opnieuw weer te zoeken naar draagkracht en draaglast. Keuzes maken. Allereerst voor jezelf. Anderen volgen dan wel. Of niet, maar dat zou jouw eigen ontwikkeling niet in de weg moeten staan. Respecteer daarom ook de keuzes van anderen, ook al zijn die anders dan die jij voor jezelf zou maken. Collega's en net zo goed vrienden die niet bereid zijn tot reflectie komen dat echt wel op een andere manier tegen. Zoals hierboven geschetst. Kortom, zorg sowieso zo goed mogelijk voor jezelf. Door bijv. tijd te maken voor refelctie, intervisie, supervisie, meditatie, ontwikkelen van zelfkennis. Blijf daarbij vriendelijk voor jezelf ("Zelfcompassie"- Kristen Neff) én anderen.
Momenteel studeer ik af als geestelijk begeleider en heb zojuist de eindscriptie over luisteren tot een goed einde gebracht. Hierin wordt o.a. een aantal mogelijkheden geschetst als mogelijke katalysator om beter te leren luisteren naar jezelf. Mocht je interesse hebben in het lezen ervan of een keer willen sparren: welkom!
En vooral succes en vertrouwen!
Dank voor je reactie Daphne en zeker herkenbaar wat je zegt, vanuit mijn loondienstverband lukt het mij niet om daadwerkelijk tijd voor mezelf of eigen reflectie te nemen. En toen ik net als ondernemer startte was dit ook een aandachtspunt. Maar ik merkte dat het wel een diep verlangen was, juist als zzp-er om toch ook in de spiegel te blijven kijken om mijn eigen gereedschap scherp te houden.
Zelf blok ik wekelijks een dagdeel waarbij ik even reflecteer op die week, over mezelf, waar ik tegenaanloop en waar mijn successen zaten. Daarnaast ben ik aangesloten bij 2 intervisiegroepen vanuit verschillende werkvelden, zodat het niet perse werkinhoudelijk wordt maar echt naar mij als persoon wordt gekeken. Ergens heel kwetsbaar, maar voor mij heel prettig en leerzaam!
Keer uitwisselen lijkt me leuk! Of net zoals hierboven al werd voorgesteld een (eenmalige) intervisie bijeenkomst! :)
Dank voor je antwoord Henk, ik ben het met je eens; leren kijken naar de persoon en de essentie & naar de vraag achter de vraag.