Hoe zorgen jullie ervoor dat je tijdens een vakantie je eigen grenzen qua bereikbaarheid goed bewaakt?
Vakantie is altijd een spannend onderwerp van gesprek met kinderen en gezinnen. Het idee dat je er echt even niet bent, is soms lastig voor hen.
Maar ook voor onszelf. Het kan soms best even duren om werk af te sluiten en je geen zorgen te maken over kinderen en gezinnen. Wat is jullie ervaring?
- Blijven jullie wel eens bereikbaar voor cliënten of collega's als je op vakantie gaat? Is daar ooit al gebruik van gemaakt en hoe was dat?
- Hoe lukt het om werk af te sluiten? Hoe bewaak je daarin de grenzen?
- Hoe stel je ouders gerust als zij zich zorgen maken zonder jouw hulp?
Veel collega's zijn onlangs op vakantie geweest en ik merk dat sommigen ervoor kiezen bereikbaar te blijven, soms alleen voor collega's (zodat ze om advies kunnen vragen), anderen ook voor ouders of jongeren. En dat kinderen/gezinnen wel eens mee in de denkbeeldige koffer mee worden genomen. Ervaringen en tips uitwisselen helpt mij om hier goed met collega's over te kunnen sparren.
NB: Deze vraag werd vorig jaar in de zomerperiode al gesteld op het Platform. Omdat de vraag nog steeds relevant is, en we inmiddels flink gegroeid zijn en er veel nieuwe leden bij hebben gekregen, brengen we deze vraag opnieuw onder de aandacht. We zijn benieuwd naar jullie nieuwe perspectieven en aanvullingen.
