Platform Vakmanschap Jeugdprofessionals

Landelijk channel

Vraag

19 september 2022
Profielfoto van Miloe Stegenga
Gedragswetenschapper

“Hoe ga je het gesprek aan over de samenwerking met een ketenpartner en wat zijn goede voorbeelden om elkaar feedback te geven?”

Toelichting

Ik merk dat in de samenwerking met ketenpartners het soms stroef kan lopen waardoor het kind en het gezin hier de dupe van kunnen worden. Het kan zijn omdat elkaars verwachtingen onvoldoende helder zijn maar wellicht ontbreekt het ook aan expertise op een bepaald vlak (zoals bij onze doelgroep licht verstandelijke beperking) waardoor mogelijk de verwachtingen die aan het kind en het gezin worden gesteld niet realistisch zijn. Hoe kan je met elkaar het goede gesprek voeren en ik ben benieud of jullie goede voorbeelden hebben over het geven van feedback aan ketenpartners.

Werkgebied

William Schrikker Stichting Jeugdbescherming en Jeugdreclassering (regio Gelderland en Overijssel)

Profielfoto van Maryam M
Sociaal cultureel werker

Hoi Miloe,

Wat ik de afgelopen jaren heb ervaren omtrent samenwerking met ketenpartners is, dat het belangrijk is welk doel dit heeft en hoe het takenpakket van ieder professional eruit ziet.

Als dit niet helder is en op 1 lijn dan kunnen wij het ervaren als een stroeve samenwerking. Mensen kunnen elkaar de vinger wijzen, werkzaamheden laten liggen etc.
De klant is hiervan altijd de dupe.

Kernwaarde van samenwerking:
1. Waarom willen wij samenwerken?
2. Hoe gaan wij dit bewerkstelligen?
3. Wat kunnen wij bieden vanuit onze professie?
4. Wie pakt welke taken op?
5. Heldere afspraken zwart op wit.

Dit is mijn ervaring :)

Groetjes,

Maryam Merabet

Profielfoto van Jolanda Kuiper
Contextueel coach en pleegmoeder

Hoi Milou,

Als pleegmoeder werk ik samen met heel veel professionals en ook ouders. Ik ben hierover geïnterviewd+ wellicht haal je er inspiratie uit. Het hele nr gaat trouwens over samenwerken.

http://bijons.denvp.nl/bij-ons-september-2022/samenwerken-binnen-pleegzorg

Profielfoto van Jan Bergen
Vrijwilliger

Beste Miloe,

1. Keer steeds terug naar de kern van de samenwerking, wat is de bedoeling van onze samenwerking
2. Bepaal samen hoe we dit doel kunnen bereiken, wat moeten we daarvoor doen
3. Zet samen de argumenten op een rij naar 'het systeem' waarin je opereert

Profielfoto van Anja Holwerda
Senior onderzoeker / projectleider

Hallo Miloe,
Het helpt ook om een gezamenlijke gedeelde verklarende analyse te maken, waardoor je het eens kunt worden over de problemen, krachten en doelen, zowel met het gezin als met de ketenpartners.
Voor een digitale tool, zie https://awtjf.nl/tools-voor-professionals/7-factorenmodel/

Door duidelijke afspraken te maken en regelmatig een MDO in te plannen over de voortgang, hou je elkaar in beeld.

Tenslotte kun je voor de evaluatie ook gebruik maken van de Dialoogtafelmethodiek, voor meer informatie zie hier https://awtjf.nl/academische-werkplaats-projecten/dialoogtafels/
Dialoogtafels zijn bedoeld om met alle betrokkenen bij een hulptraject gezamenlijk te leren van wat goed is gegaan en wat beter kan. Door de belemmerende en positieve factoren beide systematisch in beeld te brengen, heb je een goede basis om vervolgafspraken te maken. Omdat Dialoogtafels bedoeld zijn om te leren en het niet gaat om te oordelen/schuldvraag neer te leggen, nodigt het uit om open in gesprek te gaan over wat goed gaat en wat beter kan.

Profielfoto van Angelique Crapels
Jeugdconsulent

Dag Miloe,
Herkenbaar dat de samenwerking en verwachtingen onvoldoende op elkaar afgestemd zijn. Regelmatig een RTO plannen en gezinsplan hierbij hanteren kan helpen duidelijkheid te scheppen over de (afgesproken) verwachtingen. Daarnaast is het mijn ervaring dat het bespreken van (verbetering) van de samenwerking eigenlijk niet anders werkt als 'kwetsbare zaken' bespreken met een cliënt of collega: met respect, niet aanvallend, vanuit jezelf spreken (ik boodschap, vragen wat jij kan doen vanuit jouw positie om het beter te laten verlopen enz.).

Profielfoto van Esther Hebinck
(Ambassadeur) Jeugdverpleegkundige

Wat een goede vraag om hier te stellen Miloe, ik denk heel herkenbaar voor velen zo ook voor mij. Ik denk dat op casusniveau de kracht 'm vooral zit in het vaststellen van een gezamenlijk doel zoals bijvoorbeeld "de best passende zorg voor onze gezamenlijke cliënt" en het op een positieve manier benoemen van verschillen in competenties/zorgaanbod. "Jij bent goed in X en ik ben goed in Y, als we samen optrekken kunnen we het beste uit twee werelden halen". Helaas zijn er soms verborgen agenda's e/o een concurrentie gevoel of juist 'geen tijd'. In zo'n situatie wordt eigenlijk niet de klant maar bijvoorbeeld de eigen organisatie op de eerste plaats gezet. Om de weerstand helder te krijgen is het belangrijk dat er op alle niveaus afspraken worden gemaakt over samenwerken. Zoals het niveau waar bijvoorbeeld een pot met geld verdeeld wordt (gemeente), managementniveau (organisatie) én het niveau van de uitvoerenden (professionals). Als je het aan één niveau overlaat is de samenwerking helaas vaak gedoemd te mislukken.

Profielfoto van Miriam Wasser-Christenhusz
Kinderverpleegkundige en aandachtsvelder psychosociale familie gerichte zorg

Hallo Milou.
Het kan zeker heel.lastig zijn.
Wat als 1e van belang is is te weten wie de casemanager in deze situatie is wie is de verbindende factor tussen alle zorg professionals ketenpartners binnen het gezin.
Laagdrempelig kennis met elkaar maken duidelijk hebben wie doet wat.
Mooiste is gezamenlijk zorgleefplan met gezamenlijke zorgdoelen.
Expertise en competenties met elkaar verbinden.
Door gezamenlijke zorgdoelen te hebben kan je mekaar ook makkelijker feedback geven.
Ik hoop dat je hier wat mee kan.
Ook moet duidelijk zijn dat ieder vanuit autonomie eigen regie van kind en gezin kan werken.
Kind en gezin centraal staan.
Mocht je nog aanvullingen nodig hebben ik hoor het graag.
Vriendelijke groet
Miriam Wasser.