Hoi, volgens mij is dit wel de gewone gang van zaken. De nieuwe partner van vader is 'officieel' geen partij in deze. Ik kan me ook wel voorstellen dat er onnodige spanning ontstaat in het gesprek door de aanwezigheid van de nieuwe partner.
Ik vind het helemaal geen gewone gang van zaken. Vanwege family life is stief moeder wel degelijk een partij in deze, maar bovenal: hoe kun je als instelling verwachten dat een bewoner niet aan een gesprek deel mag nemen wat plaats vindt in het eigen huis? Hooguit zou je het kunnen vragen, maar zelfs dan....
Maar goed wat mij betreft mist er teveel info om een gedegen oordeel te vormen.
Hallo Monique, van mij geen concreet antwoord op je vraag, maar wat ik mij wel afvroeg: als het gesprek bij vader thuis plaatsvindt, waar zijn nieuwe partner dus ook woont, is het wel bijzonder dat zij daar niet bij kan en mag zijn.
Het ligt verder aan wát besproken wordt of de ex-partner toestemming moet geven voor aanwezigheid van vaders nieuwe partner bij het gesprek.
Ik ben ook wel benieuwd naar reacties en ervaringen van anderen.
Dit als allereerste. Als dit niet ervaren wordt door de betrokken hulpverleners dan maak ik me uberhaupt zorgen over hun presentie en mensvisie.
Ik kan dan ook niet anders dan interpreteren dat het om een gesprek met vader gaat, anders doe je het toch op een andere plek als er (nog) teveel spanningen zijn tussen moeder en stiefmoeder?!
Hoi Monique,
Ieder kind heeft het recht zijn mening te geven over zaken die hem/haar aangaan. Die mening moet serieus genomen worden. https://www.kinderrechten.nl/kinderrechten-vw/artikel-12-betrekken-kind/
Kinderen hebben (ook) het recht om hun mening te geven over beslissingen die hen aangaan. Daarom moet het mogelijk zijn voor kinderen en jongeren om inspraak en invloed te hebben. Dus om mee te praten, mee te denken en mee te doen. Thuis, op school en in de wijk. Maar ook in een juridische procedure als die er is.
Hierbij is leeftijd niet per se bepalend. Je schrijft dat het een betrokken stiefmoeder is en ze sinds 2 jaar voor ze zorgt, lijkt mij in het belang van de (opvoeding) van de kinderen dat zij bij haar thuis wanneer de vader met CJG een afspraak heeft, ze gewoon aanwezig kan zijn bij een gesprek.
Succes en groet!
Ik heb de vraag een paar keer gelezen.
Hoe oud zijn de kinderen? wat vinden de kinderen ervan? Zijn die erbij?
Van belang is wie degene is over wie het gesprek gaat. Als het een gesprek is met vader over het ouderschap van vader of zijn eigen problematiek lijkt het me niet dat zijn ex toestemming moet geven over wie daarbij zijn. Vader heeft in zo'n gesprek het recht om een vertrouwenspersoon mee te nemen.
Als het gaat over de kinderen, denk je in het belang van de kinderen en hun rechten. Voor medische en behandelzaken is toestemming nodig van beide ouders en soms kinderen (onder 12, 12-16, boven 16).
Het voert in dat kader ver om inhoudelijk toestemming te geven over wie vervolgens een behandeling uitvoeren en daarbij zijn.
Betreft het een gesprek met vader en moeder als gezamenlijke ouders over de kinderen? In dat geval kan ik me voorstellen dat vader zijn huidige partner achteraf informeert of dat er een vervolggesprek plaats vindt met beiden als er bijvoorbeeld orthopedagogische of praktische adviezen geimplementeerd moeten wordn in dat systeem.
Dus je moet goed weten wat is het doel is van het gesprek? Wie is de client, wie moet er iets leren of wordt behandeld? gaat het gesprek over vader, het systeem van vader, of over het kind?
Waarom en waarover geeft moeder geen toestemming? Is dat in het belang van het kind?
En als moeder toestemming geeft voor behandeling van het handelen in het belang van het kind lijkt me dat voldoende. Onderscheid ook WGBO (=medische handelingen en behandeling) en Jeugdwet.
Hoi Monique,
Het hangt volgens mij idd af van de aard van de vraag/zorgen, de leeftijd van de kinderen waarover het gaat, wat is vastgelegd in het co-ouderschapsplan over de zorg voor de kinderen, de reden van geen toestemming, etc. Ik zou altijd aansturen op roestemming maar als die er niet komt dan kijken wat mogelijk is gezien de situatie. Iemand die voor een kind zorgt mag altijd informatie ontvangen hoe voor het kind gezorgd kan worden maar niet altijd over gezondheid, ontwikkeling, behandeling etc. Ik hoop dat je er iets aan hebt en dat je intern kunt overleggen wat te doen.
Dit is inderdaad een professioneel moreel-ethisch maar ook juridisch dilemma. Juridisch gesproken heeft de ex-partner het recht om de aanwezigheid van de nieuwe partner van haar ex te weigeren. Dit is dan ook volgens de afspraak. Moreel ethisch gezien zou hier een intersubjectief gesprek kunnen plaatsvinden wat maakt:
1. dat de vader zijn nieuwe partner erbij wil hebben,
2. de nieuwe partner erbij wil zijn
3. de ex-partner er (morele, juridische) bezwaren tegen heeft.
De kinderen behoren beide partners toe, niet de nieuwe partner van de vader. Wat was de reden van de scheiding? Wordt iemand automatisch "stiefmoeder" wanneer zij met de vader samenwoont?
Waarschijnlijk zal het zo uitpakken dat de vader samen met zijn ex-partner het gesprek aan zal "moeten" gaan, zonder de aanwezigheid van zijn nieuwe partner. Wat houdt die "betrokkenheid" van de "stiefmoeder" in? Zij is niet de ouder van de kinderen. Zij heeft niet zomaar het recht om informatie te ontvangen. Bovendien: Nooit ergens op "aansturen".
Het CJG handelt juist in deze. Dit noem ik zorgvuldig!
De kinderen behoren zichzelf toe. De wet geeft ouders tot 18 het gezag over hen, maar dat is iets anders.
Verder doe je wel erg stellige uitspraken hoor. Bijvoorbeeld dat moeder juridisch het recht heeft om aanwezigheid bij het gesprek te weigeren. Waar baseer je dat op? je weet niet eens wat er besproken gaat worden.
Ik krijg het gevoel dat de als betrokken benoemde stiefmoeder bij jou weinig erkenning krijgt. Ken je het begrip Family life. Als ze al twee jaar betrokken is/samen wonen dan is daar inmiddels spraken van en heeft stiefmoeder wel degelijk iets te zeggen.
Maar goed, gaat het eigenlijk niet gewoon om het belang van het kind?! In deze casusbeschrijving is echter weinig op te maken wat ons iets zegt over dit belang....
Hoi Monique,
Ik begrijp dat jullie bij vader thuis (waar ook zijn nieuwe partner is en voor de kinderen zorgt) een gesprek hebben. Dan lijkt het me dat je in gesprek kunt met vader over zijn opvoeding en huishouden waar ook de nieuwe partner bij is. Het kan echter niet gaan over de moeder van de kinderen of haar huishouden.
Als het puur gaat over het huishouden van vader, dan hoeft moeder daar volgens mij geen toestemming voor te geven. Het is iets anders als daarbij ook de kinderen worden gezien/gesproken. Daar moet moeder wel weer toestemming voor geven (leeftijdsafhankelijk).
Wij stralen bij ons uit, dat een leefeenheid/huishouden ook het recht heeft om zijn/haar eigen vragen te stellen. Het is al een feit dat deze stiefmoeder voor de kinderen zorgt.
Wat is in het belang van de kinderen en wat weegt dan zwaarder als het gaat om moeders toestemming.
Eigenlijk is deze vraag niet te beantwoorden door het ontbreken van info. Wat is het doel van het gesprek? wie zijn er uitgenodigd? Wat is de reden dat het bij vader thuis is? Wat is de leeftijd en mening van de kinderen? Wat is de reden dat moeder weerstand heeft tegen stiefmoeder?
In eerste instantie interpreteerde ik dat het om een gesprek met vader in zijn huis gaat. Het is dan natuurlijk never nooit niet aan het CJG en al helemaal niet aan ex-partner om te bepalen wie daar bij zijn. Ik bedoel: Ik ben toch zeker degene die bepaald hoe dingen in mijn huis plaatsvinden.
Dus als er een gesprek met ook ex-partner erbij gevoerd moet worden en stiefmoeder is niet welkom dan dus ook niet bij hen thuis. Lijkt me heel simpel. Maar goed, het is mij onduidelijk wat de context nu werkelijk is. Te weinig en te algemene info helaas (wat helaas een manier is hoe we te vaak onze casussen bespreken en waardoor er aannames, interpretaties en invullingen ontstaan, waardoor adviezen eigenlijk onbruikbaar zijn).
Wat ik er wel uit denk te kunnen halen is dat er werk aan de winkel is op een ander vlak. Er is een betrokken stiefmoeder in het leven van de kinderen. Maar moeder lijkt dit nog altijd niet te kunnen accepteren. Dit is zorgelijk en verdient aandacht. Ik maak me hier zorgen dat het CJG mee aan het doen is in een dynamiek die eigenlijk juist doorbroken zou moeten worden, maar nogmaals: te weinig info om oordelen te vellen.
Moeten we ons soms ook niet afvragen of we te ver gaan met alle toestemmingen die we vragen? In de basis is het natuurlijk heel goed om ouders te betrekken, transparant te zijn en hen op de hoogte te houden. Maar als ik denk dat het zinnig is om een gesprek met stiefmoeder te hebben, dan doe ik dat met passende zorg en daarbij respecteer ik (wettelijke) grenzen. Waarom zou ik daar toestemming van moeder voor nodig hebben?
Dus nog een vraag om de casus duidelijker te maken en mss wat bewustzijn bij eigen handelen te brengen: Wat is hier de motivatie om moeder toestemming te vragen? En kijk dan ook net ff verder dan de eerste oppervlakkige reden... misschien is er ook een persoonlijk belang wat tussen de regels door speelt?
Het CJG staat aanwezigheid van de nieuwe partner bij dit gesprek alleen toe wanneer de ex-partner hiervoor toestemming geeft.
1. Wat is de redenen voor bovenstaande beslissing van SJG?
2. wat vinden de kinderen zelf hiervan?
3. Hoe is hun relatie met nieuwe partner van vader?
4. staat CJG open voor heroverwegen van haar beslissing ?
Beste Monique,
Ik zou je willen adviseren om contact op te nemen met Kind in Scheiding Zeeland. Zij zijn hierin gespecialiseerd en kunnen hierover goed meedenken en je ongetwijfeld verder helpen.
https://kindinscheidingzeeland.nl/
Groeten, Karin Bierbooms van Bokhoven
Zorgbelang Zeeland
Dag Monique,
Het is inderdaad wettelijk geregeld dat de andere ouder toestemming moet geven of de nieuwe partner van de ex aanwezig mag zijn bij gesprekken. Daar kunnen we als externen in de zorg van alles van vinden, maar zo zit het juridisch in elkaar. De enige mogelijkheid is in gesprek te gaan met de moeder en proberen te achterhalen wat de redenen zijn en zoeken naar mogelijkheden dat het voor deze moeder toch aanvaardbaar is. Zorg altijd voor een schriftelijke toestemming.
In welke wet staat dat dan? of is het misschien een interpretatie van de wet die je al dan niet via een ander heb gevormd?
Zoals je het nu stelt zou een hulpverlener nooit met vader en stiefmoeder mogen praten zonder toestemming van moeder.
Ik ben zelf gescheiden en heb in het ouderschapsplan aan moeten geven of de partner van vader aanwezig mag zijn bij gesprekken. Nu ben ik daar zelf niet zo moeilijk in, maar mocht het een ingewikkelde scheiding zijn of worden kun je een hele klachtenprocedure aan de broek krijgen. Het is ontzettend belangrijk om zorgvuldig te zijn bij gescheiden ouders, waarbij beide ouders het gezag hebben. Ik spreek ondertussen helaas uit ervaring.....Een nieuwe partner of stiefouder is volgens de wet geen ouder van het kind, daardoor is er altijd toestemming van de andere ouder nodig. Ik ken de wetboeken niet, dus kan geen artikelnummer geven, maar mocht je dat werkelijk willen weten dan zou ik advies vragen bij een jurist.
Ook moeilijk om goed te beoordelen, maar die vraag/afspraak in het ouderschapsplan zal w.s. gaan over gesprekken mbt tot de afspraken in dat plan en/of over gezagskwesties. Ik kan mij niet voorstellen dat het een absoluut gegeven is dat er altijd toestemming nodig is van moeder. Ik zou dan als hulpverlener vleugellam kunnen worden gemaakt door een moeder die niet mee wil werken om hulp in het nieuwe gezin te geven. Uiteraard zijn er wel grenzen van wat er wel te bespreken valt, maar dat is wat anders.
Het zou idd leuk zijn om een jurist hierover te horen. Misschien reageert die hier nog. Tot die tijd ga ik er vooral pragmatisch mee om, waarbij ik in openheid en met respect voor de belangen van de verschillende partijen (en met nadruk op die van de kinderen) zal handelen. Het juridische stuk is belangrijk, maar vertegenwoordigt uiteindelijk ook niet dé waarheid.
beste Monique,
Wanneer het CJG dit beleid voert dan kan alleen het CJG aangeven wat de alternatieven zijn.
Maar de vraag is of het CJG hier een wettelijke basis voor heeft. Het uitgangspunt volg ik, maar de vertaling naar deze praktijk is lastig..
In principe kan iedere ouder een vertrouwenspersoon meenemen naar een gesprek, het beleid van het CJG zou dan de andere ouder dit recht ontnemen. Bovendien heeft deze stiefmoeder familylife met deze kinderen.
Laten we niet verder juridiseren. Kern is wat de reden van de ene ouder is om de andere ouder te willen verbieden om een betrokken persoon niet toe te laten bij een gesprek. En wat zijn de argumenten van de andere ouder om de wens van de ene ouder niet te willen opvolgen.
Het klinkt als een probleemscheiding of een vechtscheiding in wording. Wetten en regels gaan de strijd niet oplossen. Rekening houden met de onderlinge gevoeligheden en het centraal stellen van de kinderen zijn essentieel. Hoe kunnen we ouders helpen dit verschil van inzicht op te lossen?
Verder lijkt de vraag voort te komen om de ouder en zijn partner te helpen om het bezwaar van de ex-partner te omzeilen. Wanneer dit het geval is, zitten we mogelijk al in de strijd.
Bovenal is mijn vraag, waarom is dit een probleem? Ongetwijfeld zijn daar redenen voor.