Als jeugdwerker merk ik dat het vaak lastig is om de overgang van jongen naar jonge man een plek te geven. Herken jij dit bij de jongens die jij begeleidt? Welke behoeftes signaleer jij? Hoe spring jij hierop in?

Als jeugdwerker merk ik dat het vaak ontbreekt aan een context waarin de ene levensfase naar de volgende kan worden gemaakt. Ik heb zelf een manier gevonden die is gericht op de transitie van jongens naar jonge mannen. Herken jij dat deze overgang vaak onderbelicht blijft in onze cultuur? Welke andere behoeften signaleren jullie? Hoe gaan jullie hiermee om?