Vertragen, verdragen en volhouden Josine:...
Vertragen, verdragen en volhouden
Josine: Hi Iris, heel leuk om samen even terug te blikken op de eerste bijeenkomst over Vertragen, verdragen en volhouden.
Iris: Ja, ik vond het een hele toffe en waardevolle ochtend!
Josine; Nou, ik ook. Gaan we het zo over hebben. Maar voor we daarover doorpraten, heb je gezien hoeveel mensen er inmiddels op de poll over stagnatie en machteloosheid hebben gestemd?
- Klik hier om de Poll uitslag te bekijken: https://vakmanschap.1sociaaldomein.nl/poll/342-hoe-herken-jij-stagnatie-en-machteloosheid -
Iris: Ja! Ik heb net ook even gestemd.
Josine: Oh ja, waar heb jij op gestemd?
Iris: Op het gevoel van onzekerheid. Ik herken de knoop in mijn maag. En ik denk dingen als; ben ik de enige die dit ervaart? Doe ik het juiste? Mag dit gevoel er zijn?
Josine: Klinkt alsof er op die momenten veel gebeurt bij jou. Bespreek je dat weleens met anderen?
Iris: Ja, dat doe ik weleens met collega’s van mijn eigen organisatie. Dat vind ik makkelijker dan met collega’s van een andere organisatie.
Josine: oh ja dat herken ik. Wat is dat toch?
Iris: volgens mij gaat dat over hoe kwetsbaar ik mij durf op te stellen. Bij collega’s die ik minder goed ken doe ik dat minder makkelijk. Dan laat ik niet altijd zien dat ik het ook niet weet.
Josine: De meeste mensen hebben trouwens gestemd op het gevoel van irritatie. Als iemand anders in jouw ogen geen verantwoordelijkheid pakt. Die herken ik ook wel.
Iris: Oh ik ook! Ik vertelde tijdens de bijeenkomst ook over hoe lekker het soms is om te zeggen; ‘tikkie jij bent hem! Dat de ander er dan wat jou betreft maar met frisse moed mee aan de slag moet gaan.
- Klik hier om de Leerbijeenkomsten te bekijken: https://vakmanschap.1sociaaldomein.nl/kalender/activiteit/2715-vertragen-verdragen-en-volhouden-hoedan -
Josine: In de bijeenkomst noemde jij ook nog je struisvogeltactiek.
Iris; Ja dat proces begint bij mij vanuit een gevoel van ongeduld. Ik heb namelijk óók gestemd op anderen overtuigen en dingen doorduwen. Ik duw mijzelf soms naar voren vanuit ongeduld. ‘Dan ga ik er wel mee aan de slag. Tot ik in mijn eentje natuurlijk heel hard tegen een muur aanloop. Als ik het niet meer weet, dan denk ik ‘Oh ja, ik heb ook heel veel ander belangrijk werk te doen’ en stop ik mijn kop in het zand.
Josine: Ha, zo herkennen we ze eigenlijk allemaal wel in meer of mindere mate!
Iris: Ja, en dat komt ook door de gesprekken in de bijeenkomst. Het mooie van zo’n bijeenkomst is dat het naderhand nog doorwerkt en je dingen bij jezelf bemerkt. Ik kom net uit een overleg waarin ik mij ineens heel bewust was van een ongemakkelijk gevoel. Ik voelde irritatie en wilde daardoor bij wijze van spreken op de stoel van de ander gaan zitten en het overnemen. Ik heb het niet gedaan!
Josine: Mooi voorbeeld van hoe leerervaringen nog doorsudderen. En reflectiemomentjes als deze helpen om er bewust van te worden. Het helpt heel erg als je tijdens je werk ongemakkelijke gevoelens en de bijbehorende reflexen gaat herkennen. Wat is je nou het meest bijgebleven van de vorige keer?
Iris: Nou vooral de verbinding die ik heb ervaren. Er waren mensen uit verschillende werkvelden, maar het viel mij op hoe makkelijk en mooi de ervaringen gedeeld werken met elkaar. Ik hoorde het perspectief van de collega die normaal gesproken aan de andere kant van de tafel zit. Dat vond ik heel krachtig. Hoe vond jij het?
Josine: ik heb ook veel verbinding ervaren. Ik herken ook de valkuil om op andermans stoel te gaan zitten om te vertellen hoe ik denk dat het zit. Dat is soms ook de verwachting bij iemand van een kennisinstituut. Ik vond het mooi om te zien hoe iedereen verantwoordelijkheid nam voor een sfeer van mogen leren. Zo van, hé…nu zijn wij elkaar ook allemaal ongevraagd tips en adviezen aan het geven!
Iris: Nog even over die poll; ik zie in de open antwoorden dat er wordt gesproken over oplossingen en over praktische dingen die mensen gaan doen als ze vastlopen.
Josine: En wat zegt jou dat?
Iris: Dat zegt mij dat wij niet gewend of opgeleid zijn om even te zitten in ons ongemak. In plaats van reflecteren gaan we zoeken naar oplossingen en gaan we ons verantwoorden. We ervaren allemaal een verantwoordingsdruk vanuit de maatschappij en vaak ook vanuit je eigen organisatie. Ik hoop dat ik kan bijdragen aan het creëren van een cultuur waarin geleerd mag worden en dat we die cultuur kunnen uitdragen naar de ouders en kinderen voor wie we dit werk doen.
Iris Wagenaar is orthopedagoog-generalist bij Kentalis College Utrecht
Josine Holdorp is adviseur Passende Hulp bij NJi.
